محمدحسین مظفر

شیخ محمدحسین مظفر (۱۳۸۱-۱۳۱۲ ق)، برادر شیخ محمدرضا مظفر، از علماى معاصر شیعه در عراق و از شاگردان میرزای نائینی است. وی همراه برادرش در مجمع فرهنگی «منتدى النشر» به منظور گسترش فرهنگ و علوم اسلامی فعالیت داشت.

زندگی‌نامه

محمدحسین فرزند محمد بن عبدالله بن محمد بن احمد بن مظفر نجفی در سال ۱۳۱۲ قمری در نجف به دنیا آمد. خاندانش از عالمان مشهور عراق به شمار مى‌روند؛ پدرش از فقیهان نجف بود و برادرانش محمدحسن و محمدرضا نیز از فقها هستند.

محمدحسین مظفر علاوه بر فقه و اصول، در ادبیات و تاریخ مهارت داشت و در این زمینه کتبى هم تألیف کرد. او و برادرش محمدرضا در درس برادر دیگرشان محمدحسن شرکت کردند.

وی همچنین از عالمان بزرگی چون: میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و از سید عبدالحسین شرف‌الدین و آقا بزرگ تهرانی نیز اجازه روایت گرفت.

محمدحسین در «لجنة المجمع الثقافی لجمعیة منتدى النشر» که برادرش محمدرضا مظفر تأسیس کرده بود شرکت داشت و در مجموع، این برادران روش جدیدى در آموزش علوم اسلامى آغاز کردند، به طورى که دانشکده‌اى در فقه تأسیس کردند و حتى زبان‌هاى خارجى در آن تدریس مى‌شد و وزارت معارف عراق آن را تأیید کرد.

مرحوم محمدحسین مظفر در محرم سال ۱۳۸۱ قمرى از دنیا رفت و در کنار برادر بزرگش علامه شیخ محمدحسن مظفر در آرامگاهى بیرون نجف دفن شد.

آثار و تألیفات

علامه مظفر از جمله عالمانى است که در دوره‌اى خاص به تألیف در موضوعاتى که کمتر به آن توجه شده پرداختند و معارف شیعه را تبیین نمودند. آثار منتشر شده وى عبارتند از:

1. الامام الصادق علیه‌السلام
2. تاریخ الشیعة، که تلخیص و ترجمه این اثر توسط محمدباقر حجتی با عنوان «شیعه و سابقه تاریخی آن» منتشر شده است.
3. الثقلان؛ الکتاب و العترة
4. الشیعة و الإمامة
5. الشعائر الحسینیة
6. علم الإمام
7. میثم التمار رضی الله عنه شهید الحق والولاء؛ که توسط علی‌اکبر مهدی‌پور با عنوان «میثم تمار، سردار سر دار» ترجمه شده است.
8. دیوان شعر درباره اهل‌بیت (علیهم السلام).

منابع

• نرم افزار تا حضور، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.